ဥပေဒေတြရွိေပမယ့္လည္း ျပစ္ဒဏ္ေတြက နည္းနည္း ေလ်ာ့ေနတယ္
|| ထက္ေခါင္လင္း၊ ၿဖဳိးသီဟခ်ဳိ/Myanmar Now ||
ပုသိမ္ (Myanmar Now) – စိုက္ပ်ဳိးေရးဌာန ပညာေပးေရး လုပ္ငန္းအတြက္ ဝန္ထမ္း အင္အား နည္းပါးေနၿပီး ဓာတ္ေျမၾသဇာလိုမ်ဳိး ဓာတုေဆးေတြ အသံုးျပဳမႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အျပစ္ေပး အေရးယူမႈေတြ အားနည္းေနတယ္လုိ႔ ဧရာဝတီတိုင္းေဒသႀကီး အစုိးရအဖဲြ႔ အဖဲြ႔ဝင္ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးႏွင့္ ဆည္ေျမာင္းဌာန ဝန္ႀကီး ဦးဘဟိန္း က ေျပာပါတယ္။ မၾကာေသးခင္က Myanmar Now နဲ႔ ေတြ႔ဆံုရာမွာ ဝန္ႀကီးက လယ္လုပ္သား ရွားပါးမႈ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ မ်ဳိးစပါး၊ စိုက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းတြင္ လုပ္ငန္းရွင္တခ်ဳိ႕၏ လက္ဝါးႀကီးအုပ္မႈ၊ စုိက္ပ်ဳိးေရးဆိုင္ရာ ဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး၊ အရည္အေသြးမီ ဓာတ္ေျမၾသဇာ တို႔အေၾကာင္း ေျပာျပ ထားပါတယ္။
ေမး - ဧရာဝတီတိုင္းေဒသႀကီးမွာ ေဒသခံေတြ အမ်ားအျပား ေရႊ႕ေျပာင္း လုပ္သားေတြ အျဖစ္ တျခားေဒသကုိ ထြက္ခြာေနၾကတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။
ေျဖ - ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ဧရာဝတီတိုင္းမွာေနတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳအရ ေျပာရ မယ္ဆုိရင္ တိုင္းေဒသႀကီး အတြင္းမွာရွိတဲ့ ေရသယံဇာတ၊ ေျမသယံဇာတ၊ ငါးသယံဇာတေတြကို အသံုးျပဳတဲ့အခါမွာ မွ်မွ်တတ ခြဲေဝ အသံုးမျပဳႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းဟာ အဓိက အေၾကာင္းအရင္းပဲ။ ေက်းရြာတစ္ရြာမွာ လယ္သမား မိသားစုေတြ၊ ေျမမဲ့ ယာမဲ့ ရာသီခ်ိန္လုပ္သားေတြ၊ ေရလုပ္ သားမိသားစု အဖြဲ႔အစည္း ရွိမယ္။ သံုးမ်ဳိးရွိတာေပါ့ဗ်ာ။ ပန္းတေနာ္ ဆိုရင္ တခ်ဳိ႕ရြာေတြက ေရလုပ္သားေတြခ်ည္းပဲ ေနတာဗ်။ ၿပီးေတာ့ ပန္းတေနာ္ဟာ ဧရာဝတီတုိင္းအတြင္းမွာ အင္း ေခ်ာင္း အမ်ားဆံုးရွိတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ဗ်။
အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ေရလုပ္သားခ်ည္းပဲရွိတဲ့ ရြာတစ္ရြာမွာ အိမ္ေျခသံုးရာ ရွိတယ္ဆုိပါစို႔ အိမ္ေျခ နွစ္ရာေလာက္မွာ ရွိတဲ့လူငယ္၊ လူရြယ္ေတြ က ရြာမွာ မရွိေတာ့ဘူး။ ေျပာင္းေရႊ႕လုပ္သားေတြ အေနနဲ႔ လိႈင္သာယာတို႔လို၊ ယိုးဒယားတို႔လို မေလးရွားတို႔လို ဒီလိုေတြ သူတို႔ ထြက္ကုန္ၾကရတယ္ဗ်။ ဒါဟာ ဘာလဲဆိုေတာ့ ေရလုပ္သားေတြရဲ႕ ဘဝက ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ကို ငါးဖမ္းလုပ္ကြက္ေတြနားကို မကပ္နိုင္ေတာ့ဘူး။ ငါးလုပ္ငန္းက လက္ဝါႀကီးအုပ္ ေလလံစနစ္ျဖစ္သြားတယ္။ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတဲ့သူေတြက အကုန္လံုး အင္းေတြလုိက္ဆြဲတယ္။ ေလ လံေအာင္ တဲ့ အင္းသားႀကီးက ဒုတိယလူကို ေရာင္းလုိက္တယ္။ ဒုတိယလူက တတိယလူျဖစ္တဲ့ ေရလုပ္သားငယ္ေတြကို ေရာင္းတယ္။
အဲဒီေတာ့ ေရလုပ္သားငယ္ေတြက မတန္တဆနဲ႔ အင္းလုပ္ငန္းေတြ ကို ေပးဝယ္ၿပီးေတာ့မွ သူတို႔ခမ်ာမွာ ငါးဖမ္းခြင့္ေတြ ရၾကတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိး ျဖစ္လာတာက ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၿပီ။ ဒီေရလုပ္သားစုေတြ ဘယ္လိုလုပ္ ခံႏုိင္မွာလည္းဗ်။ ဘဝကို ဘယ္လိုလုပ္မွ မရပ္တည္ႏုိင္ေတာ့ ဘူး။ ဒါက ေရလုပ္သားနဲ႔ ဥပမာ။
ေနာက္ လယ္ယာလုပ္ငန္းနဲ႔ ဥပမာ တစ္ခုေပးမယ္။ ဧရာဝတီတုိင္းမွာ လယ္သမား ၃ဝ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္က သံုး ဧက ေလာက္ပဲ လုပ္္ႏုိင္တယ္။ လယ္သမား ၂ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း ေက်ာ္ေလာက္က သံုး ဧက ေအာက္မွာပဲ လုပ္ႏုိင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ၅ဝ ရာခုိင္ႏႈန္းေသာ လယ္သမားေတြက အေသးစားေတြဆုိေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ ေျမသယံဇာတ ခြဲေဝအသံုးျပဳမႈမွာ မွ်တမႈမရွိဘူးလို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ ဆိုလိုတာက ဆင္လည္း ဆင္စာ၊ ဆိတ္လည္း ဆိတ္စာ ဖန္တီးေပးရမွာကို။ အခုဟာက အဲဒီလို ဖန္တီးမေပးႏုိင္ဘူးေလ။
ေမး - ဘယ္သူေတြက လက္ဝါးႀကီး အုပ္ေနတာလဲ ။
ေျဖ - လက္ဝါးႀကီးအုပ္တယ္ ဆုိတာက ရႏိုင္သမွ် ယူႏုိင္တဲ့သူေတြက လက္ဝါးႀကီး အုပ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဥပမာ အင္းဆိုရင္လည္း အင္းသားႀကီးေတြက လက္ဝါးႀကီးအုပ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ေျမဆိုရင္ လည္း ေျမကို ေရာင္းကုန္ပစၥည္းလို သေဘာထားၿပီးေတာ့ ဝယ္ယူႏိုင္တဲ့သူေတြက လက္ဝါးႀကီးအုပ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဆင္းရဲတဲ့သူက ပိုပိုၿပီး ဆင္းရဲ လာတာေပါ့ဗ်ာ။ သယံဇာတေတြကို မွ်မွ်တတ အသံုးမျပဳႏိုင္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဧရာဝတီတုိင္းမွာ ဆင္းရဲတဲ့သူက အရမ္းဆင္းရဲၿပီးေတာ့၊ ခ်မ္းသာတဲ့သူက အရမ္းခ်မ္းသာတဲ့ အေနအထား ျဖစ္သြားတာ။ အဲဒီမွာ အင္မတန္ သယံဇာတ ေပါၾကြယ္တဲ့ တုိင္းႀကီးထဲမွာ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သား အမ်ားဆံုးေတြ ေပၚလာေတာ့တာ။
ေမး - အလုပ္သမားရွားပါးမႈက လယ္ယာေျမအခန္း က႑မွာ ဘယ္ေလာက္ထိခုိက္လဲ။
ေျဖ - အလုပ္သမား ရွားသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ စပါးစိုက္က်တဲ့အခါမွာ ပ်ဳိးေထာင္ ေကာက္စိုက္နဲ႔ မစိုက္နိုင္က်ေတာ့ဘူး၊ ႀကဲပက္ ၿပီးေတာ့ စိုက္ရေတာ့တာေပါ့။ ႀကဲပက္ၿပီး စုိက္ရေတာ့ မ်ဳိးေစ့ႏႈန္းေတြက ပိုကုန္တာေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ဧကကို တစ္တင္းေလာက္ ကုန္တယ္ဆုိရင္ ဆယ္ဧက စုိက္တဲ့သူက ဆယ္တင္းေလာက္ ကုန္တာေပါ့ဗ်ာ။ မ်ဳိးတစ္တင္းကို ၆,ဝဝဝ ႏႈန္းနဲ႔တြက္ဦး အလဟသ၁ျဖစ္သြားတဲ့ေငြက ၆ဝ,ဝဝဝ ေလာက္ ျဖစ္သြားတာဗ်။ ၆ဝ,ဝဝဝ ေလာက္ဆုိတာက ဓာတ္ေျမၾသဇာ သံုးအိတ္ဖိုးေလာက္ ျဖစ္သြားတာ၊ အဲဒါက အရွင္းဆံုး ဥပမာ တစ္ခုေပါ့ဗ်ာ။
ရိတ္သိမ္းခ်ိန္မွာလည္း ဒီလိုပဲ မိုးနဲ႔ ေလနဲ႔ လုရိတ္ရတဲ့အခါမွာ လုပ္သားရွားတဲ့ အခါက်ေတာ့ စပါးေတြြ မိုးမိသြားၿပီဆိုရင္ လယ္ယာ လုပ္သားရွားပါးတဲ့ အခါက်ေတာ့ စပါးေတြ ထိခုိက္တာမ်ဳိး ႀကံဳရတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေနရာမွာ စက္ေတြက အစားဝင္တာေပါ့ဗ်ာ။ အစားဝင္လည္း ဒီစက္ေတြကို ဝယ္ယူႏိုင္တဲ့ လယ္သမားဆုိတာက သိပ္မရွိဘူးဗ်။ ၿပီးေတာ့ ငွားရမ္းတဲ့ ကုမၸဏီေတြက အင္မတန္နည္းေနတဲ့ အခါက်ေတာ့ လယ္သမားရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ စက္အေရအတြက္နဲ႔က မမွ်တဘူး။ အခ်ိန္မီ မရိတ္ႏိုင္ဘူး။ စုိက္ေရးပ်ဳိးေရး ဆုိတာက ရာသီဥတုနဲ႔ အခ်ိန္ကာလနဲ႔ ဒီလုိလုပ္ရတာ။ စက္ရံုေတြလို နားလိုက္ဦးမယ္ဆုိၿပီး နားလို႔ရတာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဒါေတြက ထင္သာျမင္သာတဲ့ ဥပမာေတြေပါ့ဗ်ာ။
ေမး - လုပ္သားရွားပါးလို႔ ဒုကၡေရာက္တာေတြကို ဌာနဆုိင္ရာေတြကေရာ ဘယ္လိုကူညီလဲ။
ေျဖ - လုပ္ၾကပါတယ္။ ဥပမာ Hire Purchase Systum ဆိုတာ ရွိတယ္။ အဲဒါက စက္ပစၥည္းတစ္ခုကို သူ႔ကို ငွားလိုက္တယ္၊ ငွားလိုက္ၿပီးေတာ့ ဘယ္နွနွစ္ကို ဘယ္ေလာက္ႏႈန္းနဲ႔ ေငြေခ်ေပါ့ဗ်ာ။ နွစ္လည္း ေစ့သြားေရာ အဲဒါကို သူပိုင္သြားတာေပါ့။ အရစ္က်နဲ႔ ေခ်ရတာေပါ့။ ငွားေရာင္းစနစ္ေပါ့ ဗ်ာ။ အဲဒါကို စက္မႈလယ္ယာတို႔၊ သမ တို႔က လုပ္ေပးပါတယ္။
ေမး - ဘယ္ေဒသေတြကေကာ အဲဒီ ဝန္ေဆာင္မႈကို ရၾကလဲဗ်။
ေျဖ - ရၾကပါတယ္။ ကန္႔သတ္ခ်က္ မရွိပါဘူးဗ်ာ။ မ်ားမ်ားလုပ္ပါေစ လို႔ ေတာင္ဆုေတာင္းေနရတာ။ လယ္သမား မတတ္ႏိုင္လို႔ မဝယ္တာေတာ့ မတတ္ႏိုင္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႔ကေတာ့ ငွားဝယ္စနစ္ေတြ မ်ားမ်ားလုပ္ပါေစလို႔ေတာင္ ဆုေတာင္းေနရတာ။
ေမး - အစိုးရဘက္က ဝန္ေဆာင္မႈ တုိးျမွင့္ေပးတာရွိလား။
ေျဖ - တိုးျမွင့္ေပးဖို႔ဆိုတာက ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ စြမ္းရည္အေပၚမွာ အမ်ားႀကီးမူတည္တယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္မွာ ေငြေၾကး ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ ဆုိတာ အေရးႀကီးတယ္။ က်ဳပ္တို႔ တုိင္းျပည္က မြဲတဲ့တုိင္းျပည္ဗ်။ ကိုယ္မွ မျပည့္တာ မျပည့္တဲ့သူေတြကို ျဖည့္ေပးလို႔ ရမလားဗ်။
ေမး - ေနာက္ ဓာတ္ေျမၾသဇာ ေတြက အခုတံဆိပ္ေတြ မ်ဳိးစံုနဲ႔ ဝင္လာၾကတယ္။
အခုက ေစ်းကြက္စီးပြားေရး စနစ္ဆိုေတာ့ ဒီဟာေတြက အရမ္း တြင္က်ယ္ၾကတယ္။ မသမာမႈေတြေကာ ရွိလား။
ေျဖ - အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ရွိတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီမွာကေတာ့ မ်ားမ်ားစစ္၊ စစ္ၿပီးေတြ႔ရင္ အေရးယူဆုိၿပီးေတာ့ စိုက္ပ်ဳိးေရး (ဌာန) ကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ လမ္းညႊန္ထားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ဓာတ္ေျမၾသဇာ ဥပေဒေတြရွိတယ္။ ပိုးသတ္ေဆး ဥပေဒေတြ ရွိတယ္။ မ်ဳိးေစ့ဥပေဒေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီဥပေဒေတြနဲ႔ တိတိက်က်လုိက္နာၿပီး ေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔္ ေျပာထားပါ တယ္။ ရွိပါတယ္။ မရွိဘူးလို႔ေတာ့ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အိမ္နီးနားခ်င္း ႏိုင္ငံေတြကလည္း က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံကို အခ်ဥ္လို႔ သေဘာထားတာဗ်။ က်ဳပ္တို႔ ဆီက ကုန္သည္ ပြဲစားေတြကလည္း လယ္သမားအေပၚ မတရားလုပ္ဖို႔ စဥ္းစားတာဗ်။ အဲဒီလို ကုန္သည္ ပြဲစားေတြကလည္း ရွိတယ္ဗ်။ လယ္သမားဆုိတာကေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲဗ်ာ။ လိမ္ရင္ေတာ့ ခံၾကရတာပဲဗ်။ အမွန္အကန္ သမားေတြရွိသလို လိမ္တဲ့သူေတြလည္း ရွိတာကိုးဗ်။
ေမး - အဲ့ဒါကို မခံရေအာင္ ေျမၾသဇာကို ဓာတ္ခြဲတာေတြ ဘာေတြေကာ လုပ္လား။
ေျဖ - လုပ္တယ္ဗ်။ ကြ်န္ေတာ္ ဝန္ထမ္းဘဝတုန္းက ဆိုရင္လည္း ဒီဟာကို လုပ္တယ္။ လုပ္ေပမယ့္ ခက္တာက ဆုိင္ေတြမွာ နမူနာတင္ထားတဲ့ ဟာေတြကို သြားၿပီးေတာ့ စစ္တဲ့အခါမွာ သူတို႔က ဘယ္လို သတင္းရလဲ မသိဘူး အစစ္ေတြကို တင္ထားေရာ။ အတုေပၚဖို႔ဆုိတာ က ေတာ္ေတာ္ေလး ခဲယဥ္တဲ့သေဘာ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က တခ်ဳိ႕ဟာေတြကို တားျမစ္ထားလို႔ မသံုးရဘူးလို႔ ေျပာေပမယ့္လည္း ဒီေဆးေတြရဲ႕ အာနိသင္ေတြက ေကာင္းတဲ့အခါက်ေတာ့ လယ္သမားေတြက ေျပာလည္း နားမေထာင္တာေတြ ရွိတာေပါ့။ သူတို႔က ေဆးျဖန္းလိုက္ၿပီဆိုရင္ ခ်က္ခ်င္း (ပိုး) ေသသြားတာကို သေဘာက်တာကိုဗ်။
ေမး - အဲ့ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပညာေပးတာေတြ လုပ္ပါသလား။
ေျဖ - ဒါေတြက စိုက္ပ်ဳိးေရးကလုပ္တာဗ်။ လုပ္ၾကတယ္ ဆုိေပမယ့္လည္း အခ်ဳိးခ်ၾကည့္လုိက္ရင္ စိုက္ပ်ဳိး ပညာေပးေရ းဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္က လယ္သမား ၃,ဝဝဝ ေက်ာ္ေလာက္ ကိုင္ေနရတာဗ်။ လယ္သမားအခ်ဳိးနဲ႔ စိုက္ပ်ဳိးပညာေပး ဝန္ထမ္းအခ်ဳိးက ေတာ္ေတာ့္ကို ကြာဟ လြန္းေနတာေပါ့ဗ်ာ။
ခက္တယ္ဗ်။ ဥပေဒေတြရွိေပမဲ့လည္း ျပစ္ဒဏ္ေတြက နည္းနည္း ေလ်ာ့ေနတယ္ ထင္တယ္ဗ်။ ဥပမာ ေဆးဝါးအတု၊ ေနာက္ အစားအေသာက္ေတြထဲမွာ ဆုိးေဆးေတြေပါ့ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ ေဖာ္မလင္လုိ ဓာတုပစၥည္းေတြ ေပါ့ဗ်ာ။ ငပိရည္ထဲမွာ ယူရီးယား ထည့္တာမ်ဳိးေတြ။ ဆုိးေဆးေတြ ထည့္တာမ်ဳိးေတြေပါ့ဗ်ာ။ ဥပမာ အစားအေသာက္ေတြထဲမွာ ဓာတုေဆးေတြ ဆုိးေဆးေတြ ဒါေတြက မိသားစုလိုက္ အဆိပ္ေၾကြး သတ္တဲ့ သေဘာပဲဗ်။ လူသတ္မႈပဲဗ်။ ဒါေပမဲ့ ျပစ္ဒဏ္က်ေတာ့ ေပါ့လြန္း တယ္။
ထုိက္သင့္တဲ့ ျပစ္ဒဏ္မ်ဳိးကုိေတာ့ ဥပေဒ ျပ႒ာန္းသင့္တယ္ လို႔ေတာ့ ျမင္တာေပ့ါဗ်ာ။ လုပ္သားရွားပါးတဲ့ ကိစၥကို အႀကံျပဳလို႔ မရဘူးဗ်။ အေကာင္းဆံုး ေျဖရွင္းခ်က္က ေက်းရြာေတြမွာ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းနဲ႔ ဝင္ေငြရေအာင္ လုပ္ေပးတဲ့ နည္းလမ္းပဲဗ်။ ဒီနည္းလမ္းမွ ခ်မွတ္မေပးရင္ေတာ့ ရြာေတြကေနၿပီးေတာ့ ခြာေနၾကဦးမွာပဲဗ်။ ဘယ္သူမွ ကိုယ့္ရြာကို ပစ္မသြားခ်င္ဘူးဗ်။
ေမး - နွစ္စဥ္နွစ္တုိင္း စပါးေစ်းက က်ေနတယ္။ စပါး ေစ်းေကာင္းရေအာင္ ဘယ္လိုေတြ လုပ္ေဆာင္သင့္တယ္လို႔ လယ္သမားေတြကို အႀကံေပးခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ - ေစ်းေကာင္းရခ်င္ရင္ေတာ့ ႏုိင္ငံျခားကို မ်ားမ်ား တင္ပို႔ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ရမွာပဲဗ်။ ႏိုင္ငံျခားတင္ပို႔ဖို႔ ဆုိတာာက ထုတ္လုပ္မႈ စြမ္းအားအရ၊ အရည္အေသြးအရ၊ ေစ်းႏႈန္းအရ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္စြမ္း ရွိရမယ္။ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္စြမ္း သံုးခုေပါ့ဗ်ာ။ အခု ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီက လယ္သမားက အရင္းအႏွီး မတတ္ႏိုင္ေတာ့ ပါးပါးေလးရင္းၿပီးေတာ့ နည္းနည္းေလး ထုတ္လုပ္တဲ့ ထုတ္လုပ္မႈ နည္းလမး္ကို သြားတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့ ထုတ္လုပ္မႈ စြမ္းအားလည္း မရွိဘူး။ အရည္အေသြးညံ့တဲ့ စပါးကို ႀကိတ္ခြဲလိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ အရည္ေသြးညံ့တဲ့ ဆန္ပဲထြက္လာမွာေပါ့။ အရည္အေသြးည့ံတဲ့ ဆန္ကို ႏုိင္ငံျခားပို႔လို႔ ဘယ္လိုလုပ္ ေစ်း ကြက္ကရေတာ့မလဲဗ်။
ေမး - လယ္သမားေတြက မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးေစ့ေတြ ဘာလို႔မရတာလဲ။
ေျဖ - မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန္႔ရွိလည္း လယ္သမားရဲ႕ ထုတ္လုပ္မႈအေပၚမွာ မူတည္တယ္ေလ။ ထုတ္လုပ္မႈက အရင္းအႏွီးလည္း သံုးရမယ္။ နည္ပညာလည္း သုံးရမယ္။ ဒါမွ စပါးေကာင္း ရတာကိုဗ်။ မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန္႔ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဝယ္လိုက္ၿပီဆိုပါေတာ့ လယ္သမားက မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန္႔ကို မတတ္ႏိုင္ဘူးဗ်။ ၿပီးေတာ့ မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန္႔လည္း မ်ားမ်ားစားစား မရွိဘူးဗ်။ လယ္သမားကို ကာဗာ ျဖစ္ေအာင္ ထုတ္မေပးႏုိင္ဘူးဗ်။ အရင္တုန္းက လယ္သမားက စပါးရိတ္ေတာ့မယ္ ဆုိရင္ စပါးေတြ ရင့္မွည့္ေနၿပီဆိုရင္ လယ္သမားႀကီးေတြက တစ္ခါတည္း ေျပာင္းဖူးဖက္ ေဆးလိပ္ႀကီးေတြနဲ႔ ခံတြင္းကို သၿပီးေတာ့ ေခါင္လံေတြ ေရြးေနတာဗ်။ ရိတ္ေတာ့လည္း ေခါင္လံေတြ ေရြး ရိတ္တာဗ်။
ေျခြေလွ႔ေတာ့လည္း သီးျခားေျခြေလွ႔တာဗ်။ သိမ္းေတာ့လည္း သီးျခားသိမ္းတာဗ်။ ေနာက္နွစ္မွာမွ အဲဒီေခါင္လံေရြးထားတဲ့ မ်ဳိးကိုစိုက္တာဗ်။ ဒါေရွးတုန္းက က်ဳပ္တို႔ မိဘဘုိးဘြားေတြ။ အခုဟာက လယ္သမားက စိုက္ခ်ိန္ေရာက္မွ ဆန္စက္ပိုင္ရွင္ဆီ၊ ဆန္ကုန္သည္ ပြဲစားဆီ သြားဝယ္တာဗ်။ ဝယ္ေတာ့ သူ႔ဆန္ေတြထဲမွာ ဂိုေထာင္ထဲမွာ အေရာေရာ အေႏွာအေႏွာေတြဗ်။ ထြက္လာတဲ့ စပါးက ဘယ္လုိ လုပ္ ေကာင္းေတာ့မလဲဗ်။ ဒါေတြက လယ္သမားရဲ႕ ရင္းနွီးျမုဳပ္နွံမႈနဲ႔လည္း ဆုိင္တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ပံ့ပိုးေပးမႈနဲ႔လည္း ဆုိင္တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ကလည္း မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန္႔ေတြ အမ်ားႀကီး ထုတ္လုပ္ေပးရမယ္။
ၿပီးေတာ့ လယ္သမားေတြလည္း မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန႔္ေတြ သံုးခ်င္တဲ့ စိတ္မ်ဳိးျဖစ္ေပၚေအာင္ ပညာေပးရမွာေပါ့။ ေရွးတုန္းက က်ဳပ္တို႔ မိဘဘိုးဘြားေတြက မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန္႔ သံုးရမယ္ ဆိုတာ သိတယ္ဗ်။ ဒီေန႔လယ္သမားေတြက သိေတာ့သိတယ္ မလုိက္နာႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ မရင္းနွီးနိုင္ၾကဘူးေလ။ စပါးေစ်းက မေကာင္းဘူး။ နဂိုတုန္းက စပါးေစ်းေကာင္းတယ္ ဆိုတာက တ႐ုတ္ ကို ေမွာင္ခုိပို႔ရတာကိုးဗ်။ အခု ျပည္ပထြက္မယ့္ ဆန္ေတြက ပံုေနေရာဗ်ာ။ ဆန္ေတြပံုေနရင္ ဘယ္စက္ပိုင္ ဘယ္ဆန္ကုန္သည္ပြဲစားက စပါးသြားဝယ္ေတာ့မလဲဗ်။ အဲဒီမွာ စပါးေစ်း ထိုးက်တာပဲဗ်ာ။
ေမး - မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန္႔ရေအာင္ ကူညီေနတာ မရွိဘူးလား။
ေျဖ - စုိက္ပ်ဳိးေရးဌာနက လုပ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ဆိုရင္ ဒီႏွစ္ ႏွစ္စမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆန္စပါးအသင္းခ်ဳပ္ အကူအညီနဲ႔ ကန္ထ႐ိုက္ လယ္ယာစနစ္ေတြ လုပ္ဖို႔ေပါ့။ မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန္႔ ထုတ္လုပ္တဲ့ဇုန္ လုပ္မယ္။ ထြက္လာတဲ့ မ်ဳိးသန္႔စပါးေတြကို Export ဇုန္မွာ စုိက္မယ္။ ဇုန္ႏွစ္ဇုန္ခြဲၿပီးေတာ့ အဲဒီလို လုပ္ဖို႔ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ခက္တာက မစြန္႔စားခ်င္ၾကဘူးဗ်။ ဆန္ကုန္သည္၊ ဆန္ပြဲစားေတြ၊ စက္ပို္င္ေတြဗ်။ သူတို႔ စြန္႔စားႏိုင္ေအာင္ ဆုိတာက Union Lavel (ဗဟိုအစုိးရအဆင့္) က ဥပေဒ အေထာက္အပံ့ေတြ၊ မူဝါဒေတြနဲ႔ အေထာက္အပ့ံ လုပ္ထားမွ သူတို႔ကလည္း စြန္႔စားရဲမွာေပါ့ဗ်။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ ဆုိင္သြားတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ ခ်ီၿပီးေတာ့ ေျဖရွင္းမွရမယ့္ အလုပ္ဗ်။ ပိုက္ဆံကလည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး။ မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန႔္ေတြကို တစ္ၿမိဳ႕နယ္ကို ဧက တစ္ရာေလာက္၊ တစ္ၿမိဳ႕နယ္ကို ဧက တစ္ရာေလာက္ေပါ့၊ အဲဒီေလာက္ပဲ တတ္နိုင္တယ္။ ထြက္လာတဲ့ မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန႔္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေျခာက္သိန္းေစ်းနဲ႔ ေပးဝယ္တယ္။ အျပင္မွာ သံုးသိန္းေစ်း ေလာက္ ေပါက္ေနတာ။ အဲဒီလိုမ်ဳိး တစ္တုိင္းလံုးကို လုပ္ႏိုင္ရင္ လယ္သမား သက္သာတာေပါ့ဗ်။ အခုက အဲဒီလိုမလုပ္ႏိုင္ဘူး။ လုပ္ႏိုင္တဲ့ နည္းတစ္ခုရွိတယ္။ အပ္ကုန္ အာမခံေၾကြးစနစ္ ဆိုတာရွိတယ္။ အဲဒီစနစ္ကို က်င့္သံုးမယ္ ဆုိရင္လည္း လယ္သမားေတြ ဒီိေလာက္အထိ ေအာက္ေစ်း မက်ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ေစ်းေကာင္းကို ေစာင့္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားမ်ဳိး ျဖစ္သြားမယ္။
ထက္ေခါင္လင္း၊ ၿဖဳိးသီဟခ်ဳိ / Myanmar Now
The Ladies News
http://www.theladiesnewsjournal.com/…/tue-2016-11-29-1…/4342
EmoticonEmoticon