ေတာသူေဌး၏ ႏုိင္ငံေရး ေစ်းဆစ္ျခင္း
ANP၊ NLD၊ Coca၊ Pepsi ၊ Heniken
မတ္ (၂၂)၊ ၂၀၁၆
ေအာင္ေက်ာ္သာ (စစ္ေတြ)
💢ANP
မွာ ရွဲဒုိးအစုိးရ ဖြဲ႕ၿပီး ရွိပါသလား။ ANP ၏ စီးပြားေရး ေပၚလစီ၊ ျပည္နယ္
ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ေပၚလစီ၊ စသည့္ Policy Package ရွိပါ သလား။ အဆုိပါ ေမးခြန္းကုိ
လက္ေတြ႕က်က် ေျဖေစလုိသည္။💢RAKHAPURA REVIEW ၏ ပြဲဦးထြက္ ေဆာင္းပါး တပုဒ္ျဖစ္ေသာ “စစ္ေတြ ဆႏၵျပပြဲသည္ ဥကၠ႒ ဦးေအးေမာင္၏ (၃/၂၀၁၆) လား” ေဆာင္းပါးကုိ ေ၀ဖန္သူေရာ၊ ေထာက္ခံသူေရာ၊ ေထာက္ျပသူေရာ စုံ၍ စာေရးသူအေနျဖင့္ ၀မ္းသာမိသည္။ ဖတ္ေပး ၾကသူမ်ားကုိလည္း ေက်းဇူးလည္း တင္ရွိပါသည္။ ဆက္ေရးရန္ တြန္းအား တခုလည္း ျဖစ္ေစသည္။ စာေရးသူ၏ စာေရးရျခင္း ရည္ရြက္ခ်က္ကုိ တေၾကာင္းတည္း ေရးျပရလွ်င္ “စာေရး ခ်င္၍ စာေရးသည္” ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိထက္ မပုိပါ။
သုိ႔ေသာ္ ယခုအခါ ေခတ္စားေနေသာ ေလာ္ဘီလုပ္ စာမ်ဳိး မေရးလုိ။ ေရးရန္လည္း ဆႏၵမရွိ။ “ငါသည္ ယခု ကဲ့သုိ႔ ျမင္၍၊ ယခုကဲ့သုိ႔ ခ်ေရးသည္” ဆုိရုံမွ်သာ ရွိသည္။ တခ်ဳိ႕ေသာ မွတ္ခ်က္မ်ား ကုိလည္း ဖတ္ျဖစ္ပါသည္။ “ေလာ္ဘီ လုပ္ခ ဘယ္ေလာက္ ရသလဲ”၊ “ထမိန္ ၿခံဳထားလုိက္”၊ “ေဒါက္တာ ေအးေမာင္ကုိ ေ၀ဖန္သည့္ လူ႔ ငႏြား” “မင္းပဲ ဥကၠ႒ တက္လုပ္လုိက္ေတာ့” စသည္ျဖင့္။ ဒါကေတာ့ “ေထာပတ္ေကာင္း မေကာင္းသာ ေ၀ဖန္ၾကသည္၊ မစင္ ေကာင္း၊ မေကာင္း မည္သူမွ် ေ၀ဖန္ရုိး ထုံးစံမရွိ” ဆုိသလုိ စာေရးသူ ေဆာင္းပါးကုိ တယုတယ ဖတ္ၾက၊ မွတ္ခ်က္ ေပးၾက၍ ၀မ္းသာ ရပါသည္။
ေဒါက္တာ ေအးေမာင္ သည္လည္း ယေန႔ အခ်ိန္ထိ “ေထာပတ္” ဟု မွတ္ယူေန ေသး၍ စာေရးသူ ေထာက္ျပ ေ၀ဖန္ၾကည့္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူသည္ ရခုိင့္ႏုိင္ငံေရး၏ Main Actor အဓိက ဇာတ္ေကာင္ ျဖစ္ေန ေသးေသာေၾကာင့္ ေထာက္ျပ ရျခင္း ျဖစ္သည္။ သူသာ ႏုိင္ငံေရး ခန္းဆီး ေနက္သုိ႔ ေရာက္သြားလ်ွင္ စာေရးသူလည္း ေထာက္ျပ စရာ မရွိေခ်။ မည္သူမွ်လည္း စိတ္၀င္စားၾကေတာ့ မည္ မဟုတ္ေခ်။ သည္ေနရာတြင္ သူ႔ကုိေထာက္ျပ၍ သူ ေကာင္းေၾကာင္းသာ ဖတ္လုိသူမ်ား၊ ရခုိင္ အမ်ဳိးသားမ်ား စည္းရုံး ညီညႊတ္ရန္ လုိသည့္ အေတြးမ်ဳိး ရွိၾကသူမ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္ကုိ မေ၀ဖန္ရဟု ခံယူထားသူမ်ား ေဒါသသင့္ရသည္ ဆုိလွ်င္လည္း ေတာင္းပန္ပါသည္။ ႏုိင္ငံေရးဆုိသည္ အကြဲအၿပဲ ဇာတ္လမ္းမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ နယ္ပယ္တခု ျဖစ္သည္။ လူဆုိး၊ လူေကာင္း အစုံရွိသည္။ တည္ၾကည္သူ၊ အျမင္စူးခ်သူ၊ သေဘာတရား ရွိသူ၊ ရုိးသားသူမ်ား ရွိသလုိ၊ ကလိမ္ကက်စ္၊ လူလည္က်သည့္ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ား လည္း ပါတီတုိင္းတြင္ ရွိၾကသည္။ ေခတ္မွီ တုိးတက္ပါသည္ဆုိေသာ ႏုိင္ငံျခား တုိင္းျပည္မ်ားတြင္လည္း တႏွစ္အတြင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အလီလီ အေျပာင္းအလဲ ျမန္သည့္ ႏုိင္ငံမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ၎သည္ ႏုိင္ငံေရး၏ သဘာ၀ျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔၏ အကြဲအၿပဲသည္ တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိး ေရွ႕တန္းေရာက္ေရး၊ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အတြက္ေၾကာင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေလ့လာ မွတ္သား ဖူးပါသည္။ ပုဂၢိဳလ္ေရး အမုန္းတရားမ်ား မပါ၀င္ေခ်။ စားေရးသူ ႏုိင္ငံေရး သုံးသပ္ခ်က္ ပုံစံ ေဆာင္းပါး ေရးသားရျခင္း၏ အေၾကာင္းအရင္း တရပ္မွာ လူကုိ အဓိက မထားဘဲ၊ စုေပါင္း ေခါင္းေဆာင္မႈကုိ ANP ပါတီ အေနနဲ႔ သြားေစခ်င္ေသာ ဆႏၵေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ စာေရးသူသည္ ေဒါက္တာ ေအးေမာင္၏ ႏုိင္ငံေရး သေဘာ ဘဘာ၀ ကုိသာ ေ၀ဖန္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရး ဘ၀ထဲက ေဒါက္တာ ေအးေမာင္ ေကာက္ေၾကာင္းကုိ တုိ႔ထိ ၾကည့္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရး ျပင္ပမွ သူ႔ပုဂၢလိက ဘ၀ကုိ သိကၡာ က်ဆင္းေစရန္ စာေရးသူ၏ လက္မ်ားႏွင့္ keyboard ထိေတြ႕ျခင္း မရွိခဲ့ေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စာေရးျခင္းအား လိပ္ျပာသန္႔သန္႔ ဆက္ေရးပါသည္။
ႏုိင္ငံေရးတြင္ “Political Bargaining” ဆုိသည့္ ႏုိင္ငံေရး ေစ်းဆစ္ျခင္း တရပ္ဆုိသည္မွာ ရွိပါသည္။ ျပင္ပေလာကတြင္ ၀ယ္သူႏွင့္ ေရာင္းသူ ေစ်းဆစ္ၾကျခင္းသည္ ၾကည္ႏူးစရာ တရပ္ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ လက္ေတြ႕ႏုိင္ငံေရးတြင္ ထုိကဲ့သုိ႔ ၾကည္ႏူးစရာ မေကာင္းေခ်။ ANP ၏ ေပၚလစီဟု ဆုိဆုိ၊ ေဒါက္တာ ေအးေမာင္၏ (၁/၂၀၁၆) ေျပာေျပာ၊ အဆုိပါ “အစုိးရ ဖြဲ႕ခြင့္ရေရး၊ အတုိက္အခံ အျဖစ္ ရပ္တည္ေရး” မူသည္ NLD အား ANP က ေစ်းဆစ္ၾကည့္သည့္ သေဘာျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ ေရာင္းသူက ေစ်းဆစ္ မခံ၊ တင္းခံေနသည့္ အေနအထား ရွိေနသည္။ ထုိအေျခအေနကုိ ၀ယ္သူက သူ ေပးသည့္ ေစ်းျဖင့္ မေရာင္း ႏုိင္ေကာင္းလား ဆုိ၍ ေစာဒကတက္၍ မရႏုိင္။ သူ႕ဆုိင္ကုိ ၿဖိဳဖ်က္၍လည္း မရေခ်။ ႏႈိင္းယွဥ္ေျပာၾကည့္ ၾကပါစုိ႕။ ယေန႔အခ်ိန္တြင္ NLD သည္ ျမန္မာျပည္ဟု ေခၚသည့္ ေစ်းကြက္ႀကီး တခုလုံးကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားေသာ ကုမၸဏီႀကီး တခုႏွင့္ အလားသ႑ာန္တူပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔၏ ကုန္ပစၥည္းသည္ ယေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဆက္ရွင္ (Sanction) ဖြင့္စ၊ ႏုိင္ငံျခား ကုမၸဏီမ်ား ျဖစ္သည့္ ကုိကာကုိလာ၊ ပက္စီ၊ ဟန္နီကယ္ ကဲ့သုိ႔ ေစ်းကြက္ကုိ စတုိးရသည့္ အေနအထားမ်ဳိး ျဖစ္ပါသည္။
အဆုိပါ ႏုိင္ငံတကာ အႀကိဳက္ Brand အား NLD ဟု ယူဆၾကပါစုိ႔။ သူတုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေစ်းကြက္ကုိ ၀င္လာပါက ယခင္ရွိၿပီး ျပည္တြင္း ျဖစ္ Blue Mountain ကုိလာ၊ Star ကုိလာ၊ ျမန္မာဘီယာ၊ ဒဂုံဘီယာတုိ႔ကဲ့သုိ႔ ျပည္တြင္း ေစ်းကြက္ ေ၀စု အခုိင္အမာ ရထားသည့္ Brand မ်ားျဖင့္ ၿပိဳင္ဆုိင္ရမည့္ သေဘာရွိသည္။ အဆုိပါ ျပည္တြင္းျဖစ္ Brand အား စစ္တပ္အုပ္စု (၂၅) ရာခုိင္ႏႈန္းႏွင့္ ကာလုံအဖြဲ႕ဟု ဆုိၾကပါစုိ႔။ ေရရွည္တြင္ ႏုိင္ငံျခား နာမည္ႀကီး Brand မ်ား ျဖစ္သည့္ ကုိကာကုိလာ၊ ပက္စီ၊ ဟန္နီကယ္တုိ႔ တြက္ခ်က္ခ်အရ ေစ်းကြက္ လႊမ္းမုိးရန္ အလားအလာမ်ား ေသခ်ာသေလာက္ ရွိေနသည္။
ထုိကဲ့သုိ႔ အေျခအေနတြင္ ျမန္မာျပည္၊ ရခုိင္ျပည္နယ္မွ ANP ဆုိသည့္ သူေဌးတဦးက ကုိလာ၊ ပက္ဆီ၊ ဟန္နီကယ္အား သူ႔ အမည္ျဖင့္ တံဆိပ္ကပ္ ထုတ္ေရာင္းရန္ ေတာင္းဆုိမႈ ရွိလာသည္။ သူ႕ရြာတြင္ သူ႕နာမည္ျဖင့္သာ တံဆိပ္ကပ္ ေရာင္းခ်ခြင့္ ရွိသည္ဟု အခုိင္အမာ ယုံၾကည္ထားသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေစ်းကြက္ကုိ လႊမ္းမုိး ထားႏုိင္မည္ဟု ေသခ်ာ တြက္ဆထားေသာ NLD က ANP ေတာသူေဌး၏ ေတာင္းဆုုိမႈကုိ လက္မခံ။
ထုိသုိ႔ ေပးလုိက္ပါက သူတုိ႔တံဆိပ္ ေျပာင္းကပ္ခြင့္ ရသည့္ ဖက္စပ္ ေတာသူေဌး၏ လုပ္ပုံ ကုိင္ပုံ မေသသပ္လွ်င္ နာမည္ပ်က္ရမည္မွာ NLD ၏ ကုန္ပစၥည္း ျဖစ္မည္ကုိ စုိးရိမ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတုိ႔၏ (Franchise) ဆင့္ပြား လက္ခြဲ တခုျဖစ္ေသာ ရခုိင္ NLD ကုိသာ ရခုိင္ျပည္ေစ်းကြက္ကုိ ဦးေဆာင္ခုိင္းသည့္ အေနအထားမ်ဳိး ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံျခား သူေဌးႏွင့္ ေတာသူေဌး ႏွစ္ဦး၏ ေစ်းဆစ္မႈ သေဘာတရား အလုပ္မျဖစ္၊ တည္ဆဲ ျပဌာန္းခ်က္၏ အခြင့္အေရးသည္ ေတာသူေဌးတြင္ ရွိမေန။ သုိ႔ေသာ္ တည္ဆဲ ျပဌာန္းခ်က္ကုိမႈ ျပန္ျပင္ ၾကမည္ဟု ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ သေဘာ တူထားခ်က္ေတာ့ ရရွိထားၾကသည္။ ၎သည္ ေစ်းကြက္အေျချပဳ ႏုိင္ငံေရး ေစ်းဆစ္ျခင္းဟု ေျပာလုိသည္။
သူေဌးဆုိသည္ကုိ ယခုအခါ အမ်ဳိးမ်ဳိး ခြဲလာၾကသည္။ ခရုိနီသူေဌး၊ ကြ်န္းသူေဌး၊ ေတာသူေဌး၊ ပညာရွင္သူေဌး စသည္ျဖင့္ သူေဌးအမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိသည္။ သူေဌးတုိင္းသည္ လုပ္ငန္းရွင္ မဟုတ္၊ စနစ္တက် ကုမၸဏီကုိ ေမာင္းႏွင္ႏုိင္ေသာ သူေဌးသည္သာ စံမွီသူေဌး၊ အလုပ္သမား မည္မွ် အေရအတြက္ကုိ ခန္႔အပ္ထားသည့္ ကုမၸဏီႀကီး၏ သူေဌး စသည္ျဖင့္ သူေဌးအဆင့္အတန္းကုိ ခြဲတတ္ၾကသည္။ ယေန႔ ANP အျဖစ္သည္ ေတာသူေဌးမ်ားႏွင့္ အလားသ႑ာန္တူေနသည္။ အင္စတီက်ဴးရွင္ သေဘာတရား နားမလည္၊ လည္ပင္းတြင္ ေရႊလည္ဆြဲ၊ ဟန္းခ်ိပ္မ်ား ၀တ္ကာ ေတာေဂၚလီ အထာ ဆန္ေနသည္။ ကြမ္းကသာ တပ်စ္ပ်စ္စား၍ ရသည့္ေနရာတြင္ ေထြးတတ္သည့္ အက်င့္ရွိသည္။
ေတာဆန္သည့္ အေနအထားရွိသည္။ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း သေဘာတရား၊ က်င့္၀တ္ နားမလည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံတကာ ကုမၸဏီမ်ားက ေတာသူေဌးႏွင့္ လက္တြဲ မလုပ္ခ်င္သည့္ သေဘာရွိသည္။ ထုိအခါ ေတာသူေဌးသည္ ရွက္ရွက္ႏွင့္ ရမ္းလုိသည့္ သေဘာ ျဖစ္လာသည္။ ရြာသားမ်ားကုိ စု၍ ငါတုိ႔ရြာ ေကာင္းစားေရးအတြက္ မလုပ္ၾကသည့္ ကုမၸဏီမ်ား အျဖစ္ ပုံေဖာ္လာသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ဥပမာမ်ားျဖင့္ ေျပာရသည္မွာ စာေရးသူသည္ ANP အား နိမ့္ခ်လုိေသာေၾကာင့္ မဟုတ္၊ မႈန္၀ါးေနေသာ အျမင္မ်ား ရွင္း၍ အနာဂတ္တခုကုိ ပုံေဖာ္ႏုိင္ရန္ ရည္ရြယ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရးကုိ လက္ေတြ႕ဘ၀ႏွင့္ ဆက္စပ္ၾကည့္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ANP ထဲတြင္ ေပးဆပ္စြန္႔လႊတ္ အႏွစ္နာ ခံၾကသူမ်ားကုိလည္း အစဥ္ေလးစား ဦးညႊတ္ၿပီးသာ ျဖစ္ပါသည္။
ယေန႔ကာလတြင္ ႏုိင္ငံေရး ပါတီမ်ား၊ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအား အင္စတီက်ဴးရွင္း ေဘာင္သြင္းျခင္း၊ လူပုဂၢိဳလ္၏ အခန္းက႑ာကုိ ေလ်ာ့ခ််ျခင္းတုိ႔ကုိ ဦးတည္ လုပ္လာၾကသည္။
ကမၻာႀကီးသည္ (Hero Worship) သူရဲေကာင္း ကုိးကြယ္မႈမွ စြန္႔ခြာလာၾကသည္။ စီးပြားေရး ကုမၸဏီျဖစ္ေစ၊ ႏုိင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ေစ လူပုဂၢိဳလ္တဦး တေယာက္ ဦးေဆာင္မႈထက္၊ စုေပါင္း ေခါင္းေဆာင္မႈကုိ တန္ဖုိး ထားလာၾကသည္။ ဥပမာ အေနျဖင့္ Apple ကုမၸဏီကုိ ထူေထာင္ခဲ့သူ တဦးျဖစ္ေသာ စတီးေဂ်ာ့ ကဲ့သုိ႔ ပါရမီရွင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကုိပင္ ကုမၸဏီ အေရးႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္ အေရး ယွဥ္လာလွ်င္ ကုမၸဏီအက်ဳိးတြက္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ထုတ္ပယ္႐ဲသည့္ Apple ကုမၸဏီ၏ စြမ္းရည္မ်ဳိးသည္ အင္စတီ က်ဴးရွင္းအေပၚ မည္မွ်ထိ တန္ဖုိးထားေၾကာင္း သိႏုိင္သည္။ ယေန႔ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္သည္ ျမန္မာျပည္၏ အခုိင္မာဆုံး အင္စတီ က်ဴးရွင္းတခု အျဖစ္ တြင္တြင္ ေျပာကာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးတြင္ ေနရာ ၀င္ယူထားသည္။ ဒုတိယ အခုိင္အမာဆုံး အင္စတီက်ဴးရွင္းမွာ NLD ဟု ဆုိႏုိင္သည္။ NLD ၏ အနိမ့္အျမင့္သည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တဦးတည္းအေပၚ မွီခုိ ခ်ီတက္ လာခဲ့ေၾကာင္း အားလုံး အသိျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူမ၏ အသက္အရြယ္ကုိ ေထာက္ရႈ၍ NLD ကုိ ပီျပင္ေသာ အင္စတီက်ဴးရွင္းအျဖစ္ ပုံသြင္းခဲ့ႏုိင္မည္လား ဆုိသည္မွာလည္း စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းေနသည္။
တကယ္ေတာ့ ယေန႔ ျမန္မာျပည္ ေနရာအႏွံတြင္ ႀကံဳေတြ႕ေနရေသာ ျပႆနာ အရပ္ရပ္တုိ႔သည္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ဖိႏွိပ္သူ ဗမာ စစ္အုပ္စုမ်ား၏ စနစ္တက် ၿဖိဳခ်ခဲ့ေသာ အင္စတီက်ဴးရွင္း ယဥ္ေက်းမႈ က်ဆုံးမႈ၏ ေနာက္ ဆက္တြဲ ျပႆနာမ်ား ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးသည္ ထုိတကြက္ ေအတကြက္ ျပင္၍ ရသည့္ ျပႆနာ မဟုတ္ေခ်။
တခုလုံး၏ ျပႆနာရင္းျမစ္မ်ားကုိ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ေျဖရွင္းရမည့္ ျပႆနာျဖစ္သည္။ စာေရးသူဘ၀တြင္လည္း အနာဂတ္ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ အမ်ဳိးသား တန္တူးေရးႏွင့္ ကုိယ္ပုိင္ ျပဌာန္းခြင့္ အျပည့္အ၀ ရွိသည့္ ဖယ္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု အျဖစ္ ေမွ်ာ္မွန္းသည္။ ပါတီ ႀကီးမ်ားသာ ႀကီးစုိးခ်ယ္လွယ္သည့္ မည္သည့္ ႏုိင္ငံေရး စနစ္မ်ဳိးကုိမွ် မႀကိဳက္ေခ်။ NLD ကုိ ႀကိဳက္၍လည္း စာေရးေနျခင္း မဟုတ္။ သည္ေနရာတြင္ ျပန္ေတြးစရာ တခု ေပၚလာသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္ ေတြ႕ဆုံစဥ္ ရခုိင္ျပည္နယ္ကုိ စစ္တပ္က အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ကုိ စစ္တပ္က ေတာင္းသည့္ သတင္းျဖစ္သည္။ ရခုိင္ျပည္နယ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးေမာင္ေမာင္အုန္း တေက်ာ့ျပန္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာမည္ဟု ထင္ေၾကးမ်ား ေပးခဲ့ၾကသည္။ အကယ္၍မ်ား ဦးေမာင္ေမာင္အုန္းသာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္မည္ ဆုိပါက ANP မွ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ယခုကဲ့သုိ႔ ကန္႔ကြက္ ၾကမည္လားဟု ေတြးမိလာသည္။ ယခုကဲ့သုိ႔ ေတာ္လွန္ေရး အသံတုမ်ား မၾကားရႏုိင္ဟု ယူဆသည္။
အကယ္၍ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္က ANP ပါတီမွ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ႏုိင္သည့္ ေခါင္းေဆာင္ တဦးဦးႏွင့္ ေတြ႕ဆုံ ေဆြးေႏြး၍ စစ္တပ္က ရခုိင္ျပည္နယ္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ေတာင္းဆုိ လာပါက မည္ကဲ့သုိ႔ ရလဒ္မ်ဳိး ထြက္လာ မည္နည္းဟု ထပ္ေတြးမိသည္။ မေျပာမွီမွ ေျဖလုိက္သည္ မ်ဳိး ျဖစ္ေနမည္လား။ ရုိးရုိးရွင္းရွင္း ေျပာရလွ်င္ စစ္တပ္ အုပ္ခ်ဳပ္သည္ထက္ NLD အုပ္ခ်ဳပ္သည္ကုိ ပုိႀကိဳက္သည္၊ NLD အုပ္ခ်ဳပ္သည္ထက္ ရခုိင္အမ်ဳိးသား ကုိယ္စားျပဳ ပါတီတခု အုပ္ခ်ဳပ္သည္ကုိ ပုုိႀကိဳက္သည္။
သုိ႔ေသာ္ ျမန္မာ့ ႏုိင္ငံေရးသည္ မိမိထင္ သလုိ ျဖစ္ခြင့္မရွိသည့္ အေျခအေနျဖစ္သည္။ တတုိင္းျပည္လုံးကုိ အႏုိင္ရသည့္ NLD ေတာင္ ကာလုံထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ကုိ ေရာက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေျပာရလွ်င္ NLD ဘ၀သည္လည္း ဆုိင္သာဆုိင္ မပုိင္ရသည့္ ဘ၀သာ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္၏ ပင္မ အာဏာရင္းျမစ္သည္ စစ္အုပ္စုသာ ျဖစ္ေနေသးသည္။ စာေရးသူအျမင္တြင္ ANP အေနျဖင့္ တုိက္ခ်င္း တုိက္ ပင္စည္ကုိ တုိက္ ေစလုိသည္။ အကုိင္းအခက္၊ သစ္ရြက္မွ်ေလာက္သာ ျဖစ္ေသာ NLD ကုိ တုိက္ေနျခင္းအား သံသယ ၀င္မိသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အခြင့္ထူးခံ၊ အေရြးခ်ယ္ခံ မဟုတ္ေသာ စစ္တပ္ကုိ တုိက္ၾကရမည္ မဟုတ္ေလာ။ “တုိက္ရဲၾကသလား” ဟုသာ ေမးလုိသည္။
ေနာက္ဆုံး ေမးခြန္း ထုတ္စရာ တခုရွိလာသည္။ အကယ္၍မ်ား ယခု အခ်ိန္တြင္ ANP ၏ ေတာင္းဆုိခ်က္ကုိ လုိက္ေလ်ာၿပီး NLD က ANP ကုိ စိတ္ႀကိဳက္ အစုိးရဖြဲ႕ခြင့္ ေပးလုိက္သည္ ဆုိပါစုိ႔။ ျပည္သူမ်ားလည္း စိတ္ကူးယဥ္ ၾကည့္ေစလုိသည္။ ယေန႔ပင္ NLD က ခြင့္ျပဳသည္ ဆုိလွ်င္၊ ANP ကလည္း အစုိးရဖြဲ႕ခြင့္ ရွိသည္ဟု ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ယုံၾကည္မႈရွိလွ်င္ ANP ၏ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အပါအ၀င္ အစုိးရအဖြဲ႕ကုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ရွိပါသလား။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ ANP မွာ ရွဲဒုိးအစုိးရ ဖြဲ႕ၿပီး ရွိပါသလား။ ANP ၏ စီးပြားေရး ေပၚလစီ၊ ျပည္နယ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ေပၚလစီ၊ စသည့္ Policy Package ရွိပါ သလား။ အဆုိပါ ေမးခြန္းကုိ လက္ေတြ႕က်က် ေျဖေစလုိသည္။ အစုိးရ ဖြဲ႕ခြင့္မေပးေသး၍ မရွိေသးပါ၊ မစဥ္းစားရေသးပါ ဆုိလွ်င္ လက္ေတြ႕ မပါေသာ အိမ္မက္ တခုသာဟု ဆုိခ်င္သည္။ သုိ႔မဟုတ္ NLD ကုိ ေျခထုိးလုိေသာ စစ္အုပ္စုႏွင့္ ဗမာျပည္မမွ NLD ဆန္႔က်င္အုပ္စုမ်ား၏ ေျခထုိး ေပၚလစီ သက္သက္မွ်ဟု စြဲခ်က္ တင္ရပါလိမ့္မည္။ သတင္း မီဒီယာမ်ားကလည္း မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ (၅) ႏွစ္တာ ကာလ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားအရ ေမးသင့္သည့္ ေမးခြန္းမ်ား မေမးတတ္သည့္ အေနအထားတြင္ ရွိေနေသးသည္။ အကယ္၍မ်ား စာေရးသူသည္ မီဒီယာတခု၏ သတင္းေထာက္တဦး ဆုိပါက ANP ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ေမးမည့္လိမ့္မည္
ထင္သည္။ ေမးလည္း ေမးသင့္သည့္ ေမးခြန္းျဖစ္မည္ဟုလည္း ယုံၾကသည္။ အျခားသူမ်ားလည္း သိလုိၾကမည္ ျဖစ္သည္။ အစုိးရျဖစ္လုိေသာ ပါတီသည္ အစုိးရဆန္ေသာ အယူအဆ သေဘာတရားမ်ား၊ ခံယူခ်က္မ်ား ရွိေစလုိပါသည္။ ရခုိင္အမ်ဳိးသား ကုိယ္စားျပဳ ပါတီတခုအား မစားရအမဲ သဲႏွင့္ ပစ္ သည္ဟု အေျပာမခံလုိပါ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ လက္ေတြ႕မပါေသာ ေႏြလယ္ အိမ္မက္မ်ားကုိ ေက်ာခုိင္းၿပီး၊ စကားလုံး လက္နက္မ်ားကုိ ခဏခ်ကာ ရခုိင္ျပည္နယ္ တုိးတက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး၊ အမ်ဳိးသားတန္းတူ အခြင့္အေရး ရရွိေရး၊ ပါတီ ဆက္လက္ရွင္သန္ေရး၊ ပါတီအေမြေကာင္းမ်ားကုိ လူငယ္မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားအား စနစ္တက် လႊဲေပးေရး စသည့္ လုပ္ရပ္မ်ားျဖင့္ ရခုိင္ျပည္သူမ်ားကုိ အက်ဳိးျပဳခ်ိန္ တန္ပါၿပီ။ အတိတ္ကာလ (၂၀၁၀) မွ (၂၀၁၅) အထိ (၅) ႏွစ္တာ ကာလကုိ သုံးသပ္ၾကည့္လွ်င္ ရခုိင္ျပည္သူမ်ား ရရွိလုိက္ၾကသည္မွာ စကားလုံးမ်ား၊ အမုန္းတရားမ်ား၊ အကြဲအၿပဲမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ျပည္သူမ်ားလည္း သေဘာေပါက္ခ်ိန္ တန္ပါၿပီ။ (၂၀၁၆) ခုႏွစ္ ႏွစ္ခ်ဳပ္တြင္ ရခုိင္ျပည္တြင္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားသာ က်န္ခဲ့သည္ မျဖစ္ရေအာင္ ရခုိင္ အမ်ဳိးသားေရးကုိ ေခတ္မွီၿပီး လက္ေတြ႕ဆန္ေသာ ႏုိင္ငံေရး သေဘာတရားမ်ား၊ အျမင္မ်ားတပ္ဆင္ထားသည့္ ရခုိင္အမ်ဳိးသား တပ္ဦး ပါတီတခုအျဖစ္ ANP ကုိ ျမင္ေတြ႕ ေစလုိပါေၾကာင္း အႀကံျပဳ တင္ျပလုိက္ရပါသည္။
(ယခုေဆာင္းပါးသည္ စာေရးသူ ေအာင္ေက်ာ္သာ (စစ္ေတြ) ၏ အာေဘာ္သာ ျဖစ္ၿပီး RAKHAPURA REVIEW ၏ အာေဘာ္ မဟုတ္ေၾကာင္း သိေစအပ္ပါသည္။)
RAKHAPURA REVIEW
Facebook Page
https://m.facebook.com/RAKHAPURA-REVIEW-178514722532221/
EmoticonEmoticon