အခိုးယူခံလုိက္ရတဲ့ အီဂ်စ္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ တခန္းမရပ္ အလြမ္းဇာတ္
၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၇ ရက္ေန႔က ေျမထဲပင္လယ္
ကမ္း႐ုိးတန္းႏုိင္ငံတခုျဖစ္တဲ့ တူနီးရွားႏုိင္ငံမွာ လက္တြန္းလွည္းနဲ႔
ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ေရာင္းခ် အသက္ေမြးေနထိုင္တဲ့ ဘြဲ႔ရ လူငယ္ေလးတေယာက္ျဖစ္တဲ့
မိုဟာမက္ဘြာဇီဇီဟာ သူ ႐ုိး႐ုိးသားသား အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း လုပ္ေနတာကို
အာဏာျပ အႏုိင္က်င့္ေစာ္ကားခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသမီး ပုလိပ္တပ္ဖြဲ႔ဝင္တေယာက္ရဲ႕
ဖိႏွိပ္မႈကို မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မီး႐ိႈ႕သတ္ေသ
ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပလိုက္တာမွာ သူ႔လိုပဲ မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္ေနၾကတဲ့ တူနီးရွား
ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ ေဒါသကို ႏိႈးဆြလိုက္သလိုျဖစ္သြားၿပီး လူထုဒီမိုကေရစီ
အေရးေတာ္ပံုႀကီးတရပ္ ေပၚေပါက္ခဲ့တာကို စာဖတ္သူေတြ သတိရၾကဦးမွာပါ။ အေျခအေနက
လူထုရဲ႕အင္အားကို တားဆီးမရ မထိန္းႏုိင္ျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္ ဇန္နဝါရီ ၁၄
ရက္ေန႔မွာ သမၼတ ဘင္အလီ ႏုိင္ငံျခားကို ထြက္ေျပးသြားခဲ့တဲ့အတြက္
ျပည္သူလူထုေတြ ေအာင္ပြဲရသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီ ၂၈ ရက္တာ လူထုဒီမိုကေရစီ
အေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာ ျပည္သူလူထု ၂၀၀ ေက်ာ္ ပစ္သတ္ခံလိုက္ရတာကိုလည္း
အမွတ္ရၾကဦးမွာပါ။
လူ႔အခြင့္အေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရးေတြထက္ ဘာသာေရးအရ ကြပ္ညႇပ္မႈေတြနဲ႔
အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈေတြကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ခံေနထိုင္ခဲ့ၾကရတဲ့ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသ ႏုိင္ငံေတြမွာ
ဒီလို လူထုဒီမိုကေရစီ အံုႂကြေတာ္လွန္မႈက ေအာင္ပြဲရသြားတဲ့အတြက္ အုပ္စိုးသူ
အာဏာရွင္အစိုးရေတြအဖို႔ အင္အားႀကီးမားတဲ့ လႈိင္းလံုးႀကီးတခု
႐ုိက္ခတ္ခံလိုက္ရသလို ျဖစ္သြားတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။
အံ့ၾသထိတ္လန္႔သြားခဲ့ၾကတာ အမွန္ပါပဲ။၁ လေလာက္အခ်ိန္အတြင္းျဖစ္တဲ့ ၂၀၁၁ ခု ဇန္နဝါရီလ ၂၅ ရက္ေန႔မွာေတာ့ အာဏာရွင္ မူဘာရက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အီဂ်စ္ႏုိင္ငံမွာလည္း တူနီးရွားႏုိင္ငံလိုပဲ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံု လႈပ္ရွားမႈႀကီးတခု ၿမိဳ႕ေတာ္ကိုင္႐ုိနဲ႔ ႏုိင္ငံတဝန္းမွာ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ၿပီး ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၁ ရက္ေန႔မွာေတာ့ သမၼတ မူဘာရက္ ရာထူးကဆင္းေပးဖို႔ သေဘာတူလိုက္တဲ့အတြက္ ဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္ရွားမႈႀကီး ပဏာမအေနနဲ႔ ေအာင္ပြဲရသြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုအတြင္း ၾသဇာႀကီးမားခဲ့တဲ့ မူဆလင္ညီအစ္ကိုမ်ားအဖြဲ႔၊ အီဂ်စ္စစ္တပ္နဲ႔ တျခားႏုိင္ငံေရးသမားေတြ၊ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြအၾကား ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ အျငင္းအခုံျပဳၾကအၿပီး မူဆလင္ညီအစ္ကိုမ်ားအဖြဲ႔က သူ႔ရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းအျဖစ္ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ တရားမွ်တမႈပါတီ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ မိုဟာမက္ေမာ္စီကို ဇြန္လ ၁၈ ရက္ေန႔မွာ တရာဝင္ေၾကညာခဲ့ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲမွာလည္း အႏုိင္ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္အရ မိုဟာမက္ေမာ္စီဟာ အီဂ်စ္ႏုိင္ငံရဲ႕ ပထမဆံုး လူထုေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခံရတဲ့ အီဂ်စ္ႏုိင္ငံရဲ႕ ပၪၥမေျမာက္ သမၼတအျဖစ္ ဇြန္လ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ သမၼတတာဝန္ကို စတင္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
သူ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏုိင္ရရွိတဲ့ေန႔မွာ အီဂ်စ္ျပည္သူလူထုေတြဟာ တာရီးယားရင္ျပင္မွာ တခဲနက္ စုေဝးၾကၿပီး သူ႔ကို ႏိုင္ငံရဲ႕ ပထမဆံုးေသာ ဒီမိုကေရစီနည္းနဲ႔ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခံရတဲ့ သမၼတအျဖစ္ ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ႀကိဳဆိုေထာက္ခံၾကတာကို ခံခဲ့ရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အစပိုင္းမွာ မိုဟာမက္ေမာ္စီ အာဏာရလာတာကို ၿခိမ္းေျခာက္လာတဲ့ အၾကမ္းဖက္ဝါဒကို နိဂံုးခ်ဳပ္ပစ္ဖို႔ တခုတည္းေသာနည္းလမ္းပဲလို႔ ေျပာဆိုခဲ့တဲ့ အီဂ်စ္စစ္တပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး အယ္လ္စီစီက ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၃ ရက္ေန႔မွာ အာဏာသိမ္းယူခဲ့ပါတယ္။ သူက သမၼတ ေမာ္စီနဲ႔ မူဆလင္ညီအစ္ကိုမ်ားအဖြဲ႔ကို အျပစ္အမ်ိဳးမ်ိဳးတင္ၿပီး ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္း တရားစြဲဆိုခဲ့ၿပီး သမၼတ ေမာ္စီကို ႐ုံးတင္ တရားစြဲခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ကို တရား႐ုံးက ေသဒဏ္ အျပစ္ေပးခဲ့ေပမယ့္ ပလပ္တရား႐ုံးက သူ႔ေသဒဏ္ကို ပယ္ဖ်က္ၿပီး ေထာင္ဒဏ္တသက္ ခ်မွတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။
အခုေတာ့ အာဏာသိမ္းစစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ခုလက္ရွိသမၼတ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးဟူစိန္ ခါလီလ္အယ္လ္စီစီကေတာ့ ခဏပိုင္း ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရး ဟေပးတာကို လက္ခံခြင့္ျပဳခဲ့ေပမယ့္ သူတို႔စစ္အုပ္စုရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအာဏာကို ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္ေနတဲ့အတြက္ အရင္က မႀကံဳဘူးတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ လြတ္လပ္ခြင့္ ခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြကို အီဂ်စ္ႏုိင္ငံမွာ စဥ္ဆက္က်ဴးလြန္ခဲ့တယ္လို႔ ႏိုင္ငံတကာ လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္ေရးအဖြဲ႔ေတြက ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို စစ္အာဏာရွင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာေတြရဲ႕ ရလဒ္ကေတာ့ စစ္တပ္လံုၿခံဳေရး လႊမ္းမိုးမႈေအာက္မွာ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ ယႏၲရားမွာ အာဏာမွ်ေဝမႈ အားလံုး ဆံုး႐ံႈးသြားသလို ျပည္သူေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို အားနည္းသြားေစတယ္လို႔ ေလ့လာသူေတြက ဆိုပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီအေျခအေနေတြကို ရပ္တန္႔သြားရေအာင္ အာဏာသိမ္းအစိုးရကေတာ့ အတိအလင္း ဖိႏွိပ္မႈေတြနဲ႔ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းမက်တဲ့ ဥပေဒျပဳခိုင္းတာေတြ၊ တရားစီရင္ေရးမွာ ဝင္ေရာက္ႀကိဳးကိုင္တာေတြကို အသံုးျပဳေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
၂၀၁၃ ခုႏွစ္ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ အစိုးရက က်ဴးလြန္တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြ စတင္ျဖစ္ပ်က္လာခဲ့ၿပီး အီဂ်စ္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုလံုးကို ကိုင္လႈပ္လိုက္သလို တုန္ခါသြားေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အာဏာသိမ္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကေတာ့ သူတို႔ဟာသူတို႔ ခုလိုအုပ္ခ်ဳပ္ေနရတာဟာ ျပည္သူလူထုတြင္း ပဋိပကၡေတြနဲ႔ ရန္လိုတိုက္ခိုက္မႈေတြေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ၿပိဳကြဲပ်က္စီးသြားမွာကို ကယ္တင္ဖို႔လို႔ အေၾကာင္းျပၿပီး ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရးေတြကို တိတိလင္းလင္း ခ်ိဳးေဖာက္ေနဆဲဆိုတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီလို ဖိစီးမႈေတြဟာ အုပ္စိုးသူစစ္အာဏာရွင္ေတြက ျပည္သူလူထုၾကားမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အေၾကာက္တရားတခ်ိဳ႕ကို ေလွ်ာ့ခ်ေပးႏုိင္ခဲ့သလို အရပ္ဘက္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ သေဘာမတူ ကန္႔ကြက္မႈတခ်ိဳ႕ကိုလည္း ပ်တ္ဝပ္သြားေစႏုိင္ၿပီး လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈ နည္းလမ္းေတြအရ ႏုိင္ငံေရးအရ အၿပိဳင္အဆိုင္လုပ္မႈေတြကိုလည္း ဖယ္ရွင္းပစ္လိုက္သလို ျဖစ္သြားခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဖိႏွိပ္မႈဟာ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ကစၿပီး အီဂ်စ္ႏုိင္ငံ အာဏာသိမ္းအစိုးရရဲ႕ အဓိက တည္ေဆာက္မႈတခု ျဖစ္လာခဲ့တယ္လို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ အဲဒါတခုတည္းကို အာဏာရွင္အသစ္က သံုးစြဲခဲ့၊ သံုးစြဲေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လူ႔အခြင့္အေရး အဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစံုရဲ႕ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္နဲ႔ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ အက်ဥ္းက်ခံေနရသူ ဦးေရဟာ ခန္႔မွန္းေျခအားျဖင့္ ၆၀၀၀၀ ေလာက္ရွိသြားၿပီလို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီလို မတရားဖမ္းဆီးခံရသူေတြကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားႏုိင္ဖို႔ အီဂ်စ္ႏုိင္ငံမွာ ေနာက္ထပ္ အက်ဥ္းေထာင္ ၁၀ ခုကို စတင္ၿပီး တည္ေဆာက္ေနတယ္လို႔ ေလ့လာသူေတြက ဆိုပါတယ္။ အင္အားသံုး အေပ်ာက္ရွင္းမႈေတြကလည္း ေဒသတြင္းနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာ လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္အဖြဲ႔အစည္းေတြ ေလ့လာခ်က္အရ ေပ်ာက္ဆံုးသြားသူႏႈန္းဟာ ပ်မ္းမွ် တေန႔ကို ၄ ေယာက္မွာ ၃ ေယာက္အထိ ရွိေနၿပီလို႔ သိရပါတယ္။ မူဆလင္ညီအစ္ကုိမ်ားအဖြဲ႔ကို ေထာက္ခံသူေတြရဲ႕ စည္း႐ုံးမႈနဲ႔ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အသံတိတ္ဆႏၵျပပြဲေတြကိုလည္း ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၄ ရက္ေန႔မွာ ၿဖိဳခြဲပစ္လိုက္တာ ေတြ႔ရပါတယ္။
ေဒသတြင္း လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔ေတြရဲ႕ အစီရင္ခံ တင္ျပမႈေတြအရ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဝက္ထဲမွာတင္ ဥပေဒမဲ့သတ္ျဖတ္မႈ ၇၅၄ မႈ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ၂၀၁၅ ခုႏွစ္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဥပေဒမဲ့သတ္ျဖတ္မႈ ၃၂၆ မႈထက္ ပိုၿပီးျမင့္တက္လာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လမွာ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ အီဂ်စ္ အခြင့္အေရးနဲ႔ လြတ္လပ္မႈ ပူးတြဲေဆာင္ရြက္မႈ အစီရင္ခံစာအရ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္နဲ႔ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္အတြင္း အစိုးရထိန္းသိမ္းေရးစခန္းေတြနဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္ေတြမွာ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ႏွိပ္စက္မႈနဲ႔ တမင္ေဆးကုသေပးမႈကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈေပါင္း ၁၃၄၄ မႈ ျဖစ္ပြားခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြလို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။
အာဏာရွင္အစိုးရရဲ႕ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ လြတ္လပ္စြာေဖာ္ထုတ္ခြင့္နဲ႔ သင္းပင္းဖြဲ႔စည္းခြင့္ေတြကို အၿပီးတိုင္ ဖ်က္သိမ္းရွင္းလင္းပစ္ေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ အီဂ်စ္ရဲ႕ အာဏာရွင္စနစ္သစ္ စတင္ခဲ့ၿပီး ႏွစ္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ အစိုးရရဲ႕ အတိုက္အခံ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြနဲ႔ လြတ္လပ္တဲ့ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းေတြအေပၚ ဖိစီးႏွိပ္ကြပ္မႈေတြေၾကာင့္ နိုင္ငံသားေတြဟာ တစတစ နည္းပါးလာတဲ့ လူထုပိုင္ေနရာေတြကေန အုပ္စုလိုက္ ေရွာင္ဖယ္လာၾကတာကိုလည္း ျမင္သာထင္ရွား ေတြ႔ေနရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အီဂ်စ္ႏုိင္ငံရဲ႕ အခြင့္ထူးခံ အာဏာရွင္အုပ္စိုးသူေတြက သူတို႔ကတိျပဳခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အလမ္းေတြကို ဖြင့္ေပးပါ့မယ္ဆိုတဲ့ ကတိစကားေတြကို ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့ၿပီး နိုင္ငံနဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ထိန္းခ်ဳပ္အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာတာကို အီဂ်စ္ျပည္သူေတြ ခံစားေနရတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။
အီဂ်စ္ျပည္သူေတြဟာ အာရပ္လိႈင္းကိုစီးၿပီး လူထုဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုႀကီးကို ေအာင္ပြဲရေအာင္ တိုက္ပြဲဝင္ႏုိင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းတက် ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခံရတဲ့ သမၼတ ရွိၿပီးမွ စစ္အာဏာရွင္ရဲ႕ အာဏာသိမ္းမႈကို ခံခဲ့ရတယ္။ ၿပီးမွ ေအာင္ပြဲရလဒ္ကို စစ္တပ္က ခိုးယူခံခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။
က်ေနာ္တို႔ႏုိင္ငံကေတာ့ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ လူထုဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပုံႀကီး မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ စစ္အာဏာရွင္ေတြက ေခ်မႈန္းပစ္တာခံခဲ့ရ။ လိမ္ညာၿပီး ဒီမိုကေရစီ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ေပးတာ ခံခဲ့ရ။ တရားသျဖင့္ အႏုိင္ရခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔႔ခ်ဳပ္ကို အစိုးရဖြဲ႔ခြင့္မေပးဘဲ စစ္အုပ္စုက အာဏာကို ဆက္ကိုင္စြဲထားတာကို ခံခဲ့ရ၊ ႏုိင္ငံတကာမွာ လူေတာတိုးဖို႔ အခက္ေတြ႔၊ စီးပြားေရး အေရးယူဒဏ္ခတ္မႈေတြေၾကာင့္ မလႈပ္ႏုိင္ေတာ့မွ ကလိမ္ကညစ္နည္းနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္၊ လုပ္ပြဲႀကီးနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုပဲ သမၼတခန္႔ အုပ္ခ်ဳပ္တာခံခဲ့ရ၊ ခု ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အမ်ိဳးသားဒၤီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အျပတ္အသတ္အႏုိင္ရခဲ့၊ အစိုးရဖြဲ႔ခြင့္ရခဲ့ေပမယ့္ ၂၀၀၈ ေျခဥအရ စစ္တပ္လက္ထဲမွာပဲ အာဏာဆက္ရွိေနေအာင္ လုပ္ထားတာကို ခံေနခဲ့ရျပန္တယ္။
ခုခ်ိန္ထိ အီဂ်စ္စစ္အာဏာရွင္ေတြ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲတာနဲ႔ ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္ေတြ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲတာက ပိန္မသာလိမ္မသာလို႔ ေျပာရင္ရေပမယ့္ ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္ေတြကေတာ့ ၂ ႀကိမ္ ၂ ခါ ေတာ္လွန္ေရးရလဒ္ကို ခိုးယူသြားႏုိင္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာရင္ လြန္မယ္မထင္ပါဘူး။
သူခိုး ဓား႐ုိးကမ္းသူေတြကလည္း ရွိခဲ့ေပတာကိုး ။ ။
http://burmese.dvb.no/archives/186784
EmoticonEmoticon